Ayrılıkların olgunlaşmamış sürecindeki s ...

Güzelim bahar, tasanı ver bana.
Ver ki, güneş tam açtığında -
Geldiğinde yaz, deniz mevsimi geldiğinde;
Huzurlu çıkabilesin kendine.
‘Dertleri yutan
Bir derin kuyu hali’ gibi
Yüreğim, dibi gözükmeyen;
Günden gelen, güne giden,
Gecelerin çelimsizleştirdiği.
Şimdi plajda uzanıyorsun,
Denize koşmaya hazırlanıyorsun;
Güneş gözlüklerini çıkardın
Ve sabitledin bakışlarına ‘tüm
Kum okyanusu’nu ve insanlarını onun:
İçi gülüyor gözlerinin,
Sımsıcacık gülümsemen:
Buz gibi bakıyorsun:
Dedin hepsine “Doğrulun! ”
Hemen sonra,
Sıcacık güneşle ıslanmış -
Fazla beklemez ısınmaya
-Serin Ege Denizi’ne doğru koştun.
Ben senin ‘güneş gözlüğü camlarının
İç çeperi’ydim, camlar bendim:
(O camlar bendim.
Derin kuyuyu o siyah camlara
Ben
Gizlediydim)
Benden doğru hep, bakmıştın
Denize,
İnsanlara,
Koşmak için.
Ve gözlükleri çıkardığında
Yine denize baktın.
Ama gözlükler gözündeyken,
De görmemiştin beni yine:

Hiç düşündün mü, ama;
O gözlükte vardı belki, büyük hata -
Fakat yoktu suç
-Fakat camlarda yoktu bir suç:
Sen ki, uç!
Para gibi su basan hörgüç,
Derin kuyu.

*

Yatarken şezlongda sırt üstü,
Gözlerin kapalı, güneş gözlüklerin gözünde,
Uyumuyordun.
Senin ama uyumayan ruhun; ‘kapalı, dinlenen

Gözlerin’e güneş gözlüğü neden iliştirilsin?
Sonra kalktın
Ve hiddetle ve büyük şaşkınlıkla
Koştun denize.