Ayrılıkların Generali Şiiri - Ahmet Çapa

Dimdik bakan gözleriyle,
Anılar beynimde ayaklanıyor,
Elinde meşaleler.
Kuytularımda unuttuklarımı
İsyana sürüklüyor.

Süvarisi biz değiliz onların
Bu yüzden mazi atının yuları tutulmaz,
deli bir tay çılgınlığında
ve koştururken yaylasında yoklukların,
Eyerinde hiç bir şey unutulmaz.

Yürek ülkemin başkentindesin
Bu yüzden midir Ankara’ da oluşun.
Resmin diyerek
duvarıma haritalar astım,
Bu yüzdendir kör bir duvarı mabet sayışım.
Keşke haritalara insanları da koysalar.

Şimdi gece 02-04 nöbetlerinde
Çapraza dikilmiş bir asker gibi,
Senin uykularını bekliyorum.
Gözlerinin nizamiyesi neden açılmıyor.

Sen gittin de,
Yokluğunun her gününde
Omzuma bir rütbe taktın,
Hatıralar ordusunun
tam teçhizatlı askerleri,
İçtima düzeninde önümde bekler,
Sen beni ayrılıkların generali yaptın.

Yokluğunun kışlasında
Tezkere gelmek bilmez,
Sen ayrılık biletini
hangi yolculuğa aldın.
Saçını düşürüp de camlara,
Kahredercesine kaldırdın elini,
Sen bana mı,
bütün bir şehre mi el salladın.
Aşkın ocağında kül ettin de,
Bilmem ki beni,
Zümrüd-ü Anka mı sandın,

1999 Hudut Karakolu Akçakale/Ş.Urfa