Ayrılıkların adamı Şiiri - Kemal Şanver

Savrulur yüreğim çaresizce
Boş odamın boş duvarlarında
Ne sesin ne soluğun çıkar
Nede yüreğin gülümsemeyi başarır
Birde bakmışsın ki
Gecelerin gündüzlere
Gündüzlerin gecelere karışmış
Dinlediğin her şarkıda
Eşlik ettiğin her müzikte
Tek tek gözyaşların akar
Yanaklarından dudaklarına doğru
İşte o an
Hayat senin için bir okyanus gibi olur
Yukarı çıktığında yalnızlığını
Dibe vurduğunda çaresizliğini görürsün
Yasakların içinde seveceksin
Ne kokusunu koklayabileceksin
Nede aynı yatağa girip
Başını omzuna dayayabileceksin
İstenmediğinde çaresizliğini hissedeceksin
Kimse seni anlamayacak
Seni bir tek sen anlayabileceksin
Boş odanın boşluğuna düşünüp
O boşluğu doldurmaya çalışacaksın
Ama bir tek o doldurabilecek
Hayat bir film şeridi gibi önüne gelecek
İlk sevişmenden ilk koklayışına kadar
Hayat ilk bakışlarına kadar onu düşleyeceksin
Ve sadece düşlerinde kalacak
Meleklerin bile şahit olmadığı o aşkı yaşadığını anlayacaksın

(Yasak aşk bir zehirli mantara benzer yediğinde tatlı bittiğinde zehirlendiğini anlarsın)