Ayrılıkları Sevmeden Önce Tanıdım

Ben ayrılıkları sevmeden önce tanıdım
Kavuşmanın imkansızlığını
O dayanılmaz acısını
Yaslandığın dağların kum gibi ufalandığını
Babam ölünce anladım

Hiç bir yokluğum
Hiçbir yalnızlığım
Annemin yokluğundaki gibi olmadı
Ellerim kesildi
Kollarım kesildi
Gözlerim
Akan yaşlardan boğuldu
Ayaklarım var mıydı-yok muydu
Varsa
Nereye basıyordum
Yoksa
Neredeydi
Bilmiyorum
Ben ogün kayboldum

Hayat ne garip
İnsan Kaybedince
Kaybettiklerinin değerini anlıyormuş

Necdet GÖKNİL