Ayrılıklarda Büyüyoruz Şiiri - Selçuk Kiraz

çiseleyerek başladık
yarım kalan sözlerin
tamamlandığı mevsimde

aşk dantelli caddelerin
serinliğinde geçtik
sesinde uzayan yollardan

umudu sayıklıyorduk
ayaklarımıza kapanan
kaldırım taşlarında

bir şarkı mırıldanıyordun
yıldız olup
kayıyordum gözlerinden

titreyen ellerim değil
düşlerimdi parmak uçlarında

gittiğin yöreden döndüğünde
son satırda olduğumuzu bilmiyorduk

çaresizliğimizi yazmıştık
boş bıraktığımız sorulara

ışığı beklerken
karanlığımıza yenildik

mayıs geldi
umut düşüyor toprağa
saçların
ikindi yağmurlarında
güneşi bekliyor

avuçlarımda kardelenler
yürümeyi öğreniyorum
ayrılığın ikliminde

lodosa dokunabildiğim
kadar yanımda olsan da
seni sevmekten
vazgeçemiyorum

ay ışığı dağılıyor pencereme
sessizce üşüyorum
okyanusun en uzak
dalgasında sürüklenen
yalnızlığımda kayboluyorum

içimde bir nehir
taşıyor gözlerimden
sevda kokan sayfalara
kapatıyorum lâmbayı
gece soluk alıyor
büyüdüğüm aşkın
ihanetinde