Ayrılıklar Yaşamımıza Zamansız Girecekti 9

Öyle zamanlar vardı ki asla vaz geçemediklerimdi beni en çok şaşırtan ve kabullenilemeyen kaybedişlerdi bana göre...

Öyle yalanlar vardı ki hayatıma yön veren o birileriydi belki de kaybedeceğime ihtimal dahi veremediğim... Ve günlerin an zamanları vardı, kendimi mutlu olmuş hissederken, haykırırdım zamanı umursamadan boşluğa...

Gün geldi kendimi koruyamadan, yaşamımın gerçeği dediğim an zamanlarının çoğunda yanıldığımın şaşkınlığını yaşadığım ve aldanılmışlıktı esas olan yanılgı şaşkınlığımla süre gelen zamanı yaşadığım ki yıllara süren acılanma sebeplerim ki içimde bıraktığı ruhsal tortulardı asıl canımın yanmasına sebep olan...

Ve gün geldi sevginin tutsaklığını yaşarken, var olduğunu sandığım mutluluğa inanmış olmam.

Bir tek cümlesi ile yaşamımı bağladığımdan duyduğum “ömrümsün” kelimesi ile onlu yaşama tutsak olup tüm geleceğimi bir tek kelimenin anlamına taraf oluşumla yılları umut ile yaşama dahil edişimdi belki de en büyük yanılgım buydu?

Onlu yaşama tutsak olup tüm geleceğimi bir tek kelimenin anlatımına taraf oluşumla yılları umut ile yaşamıma dahil edişimdi belki de en büyük yanılgım buydu?
Yaşamımın uzun yıllarına sığan

Onlu yaşama tutsak olup tüm geleceğimi bir tek kelimenin anlatımına taraf oluşumla yılları umut ile yaşamıma dahil edişimdi belki de en büyük yanılgım buydu?
Yaşamımın uzun yıllarına sığan içimde oluşan yangın yerinde yaşama ürkek nefeslerle dahil oluşumdu ki emanet nefes alışlar duygusu gibiydi yüreğimin çırpınışları.

Öfke ve sevgi arasındaki gelgitlerimdi ki yaşamımın hızını kesen ve yaşam özlenenin dışında nefes almalarla oyaladı beni.
Sevgi kızıl bir gülle gibi oturmuştu bedenimin sol tarafına ki her günün an zamanlarında beni asla huzura dahil edemedi.

Şüphe ve beklenmeyenleri yaşamımı zaman zaman mutluluktan uzaklaştıran.
Bu kadar olumsuzluklarla dolu olan yaşamımı zorlamak da ayrı bir yük oluyordu ruhuma.
Yarınsız düşler kurmak yarınların özlemini tüketirken, kendi kendime olan güvensizliğim sevgiye karşı donuk düşüncelere ulaşıyordu.
Ve ben dünlerin kasveti ile yarınları özler bir yaşamın içinde varlık savaşı veriyordum.
Artık yaşam tüm sevilgenliğini yitiriyordu.

Seni sevmelerimi kendi kendime söylediğim kadarıyla yaşama savaşı verirken, sana ise neredesin demek de çok geç artık söylenen cümlelerin içinde de bu yüzden yok...

Aynca neredesin sorusunu sorsam da doğruyu söylemeyip benim inandığımı sandığın bir anlatımı sandığın bir anlatımı da artık hiç merak etmez oldum, be sefer ne diyecek diyerek düşünmek de o zamanlarda olduğu gibi bu günlerde de gereksizdi hep.
Çünkü öyle güzel yalanların vardı ki kendin bile benim haricinde inanırdın.

Bazen insan kendi ile savaşa girer, çoğunda da kaybeden de o olur...,
Sadece geçmişindeki hatalarla yüz yüze gelmiştir ki sevgi adına yapılabilen çok şey zamanlar sonrası hataya dönüşür ki, artık geçmişe pişmanlık da haklılığını kaybeder...

Belki de geçmişte yaptığım hatalarımdı sevgi adına adalet kullanmam...
Yaşam sadece kadere bağlanmıştır...

Yaşamımda hayallerimden de öne çıkan tek bir gerçek vardı, "senin nefesini hissetmem" idi. Çünkü onlar senin varlığının delili idiler ondan sonrası ki zaten yaşamımda kaybolup gittiler...

Onlar seni sevmelerimi kendi kendime söylediğim kadarıyla yaşama savaşı verirken bana, sana ise “neredesin” demek de çok geç artık söylenen cümlelerin içinde de bu yüzden yok.