Değerimizi bilmeyenlerdi asıl değer verdiklerimizdi. Yaşamımı düşler içinde yaşam zannederken, ardındaki gizli düşlerdi yaşamdaki bedensel sıkıntı sebeplerine en çok katkıda bulunan, oysa yaşamımı adadığımdı sevgi adına var olmaya çalıştığım…
Geçmiyor artık bu öfkeli yaşam zamanlarını içine pişmanlıklar sığınca, var olan iç huzur parçalanırken, “en çok sevmiştim” cümlesineydi asıl öfke yığılmalarına sebep olan düşünceler seli…
Unutulabilecek bir şarkının sözlerinin arasındaydı adının anlamı... Her an tekrarlanacak bir heceydi birçok kelimenin içinde olan...
Veya mutluluk vaat ederdi anlamı belki de ömre yayılacak gibi bir istek uyandırırdı bir başka hecesi...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.