Ayrılıklar Şehri İstanbul

Burası ayrılıklar şehri İstanbul'dur,
Burada her aşk yarım kalmaya mahkumdur.
Dudaklarını ve boyunlarını bükmüş sevgililer,
Omuzlardan düşen başlarla biter aşklar.
Ayrılık parklarında,
Gecelerin başlarında,
Taksimin ışıltılı sokaklarında,
Biter aniden kimi zamanda.
Hiçbir aşk tam olamaz,
Yarım kalmaya mahkumdur.
Çok sevdiğin bir kitabı;
Yarıda bırakmak gibidir.
Ne kadar seversen sev nafile,
Kapısına gitsen bile bir demet çiçekle,
Çiçeğin rengine bile laf eder.

İkiden biri çıkarınca sıfır kalır,
Aşk matematiğinde.

Gözyaşlarından yapılma şaraplar,
Ve browni var menüde.
Üzülmek bizim kanımızda var,
Bu İstanbul'da kimse mutlu olamaz.
Ne kadar fedakarlık bile yapsan,
Mesela Silivri'den Pendik'e kadar yanında olsan,
Ya da bir saat evvelden beklemeye başlasan;
Tırnaklarını yiyip kurutsan,
Nafile...

Burası iki yakası ayrı İstanbul'dur,
Köprülerle, metrolarla kurulan yapmacık,
Ve beşeri bir bağlantı vardır.
Bi deprem olsa,
Ya da su bassa metroyu,
İki yaka yine ayrı olur.
Bu şehirde bağlar bile kusurludur,
O yüzden her aşk yarım kalmaya da mahkumdur.