Ayrılıklar Ölüm müdür

İnsan zamanla öldürürmüş kendini sevdiğinde
Uçurumdan düşer gibi düşermiş yürekten
Yaşanmışlıklar adına her şey
Mıh gibi çakılırken kalbe, beyne
Hasret tohumları, pişmanlıklar ekilirken yüreğe
Bir yangından ne kalırsa geriye
Bende kalan oydu işte
Gittin ve yazık ettin tertemiz bir sevgiye...

Günlerce kimseyi duymadım
Bakar kördüm, kimseyi görmedim
Ağlayamaz oldum, göz pınarlarım kurudu
Dilim lâl oldu, konuşamadım kimseyle
Saçıma sakalıma ak düştü sayende
Kaç bahar geçti bilmiyorum
Kalakaldım beni terk ettiğin tarihte
Yaşayan bir beden var, herkes görüyor
Ama ruh yerinde mi kimse bilmiyor
Sahi, ayrılıklar ölüm müdür
Yoksa ben mi abartıyorum
Onu da artık bilmiyorum...

©
30 Mayıs 2025
09:16