Üzülme; ayrılıklar da hayata dair diyorum kendime.
Her geçen gün bir ışık bu aşk için, belki de uzaklık yakınlığa gebe.
Şimdi sadece gidiyorsun paylaştığımız mekanlardan, kokun kalır geride.
Maviliğinde kaybolduğum dalgalı gözlerin içimde.
Gülümsemene hasret olsam da üzülme, sevdan hala yüreğimde.
Sensizlik alışılmayacak bir işkence.
Demiştim ya bir zaman önce;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
