Elime bir kalem bir kağıt alıp yazmaya başladığım gün yolun başıydı.
Herkesi bir mıh gibi attım yüreğimden,
Sadece sana, bir tek sana sakladım canımı sol yanımdan.
Bakıyorum da hiç bir şey demiyorsun son günlerde,
Hatırladığımız kadar yaşıyoruz bütün bu olanları.
Hatırsızlık ne kadar da zor geliyor,
Yanında olsaydım eğer derdim bütün bu olanları.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta