Ayrılıklar Şiiri - Fatih Pastırma

Ayrılıklar boğar adamı.
Alışmışsan su gibi gülüşüne
Hani susayinca gecenin bir yarısı böler ya uykusunu insan.
Öyle bölersin hayatını onu görmek için.
Bir kere görmek için bin parçaya bölünürsün.
Paramparça olursun işte.
Ayrılıklar boğar adamı.
O temiz gecelerde üstün başın acıya bulanır.
En yakınım dediklerin görseler tanıyamazlar seni.
Suçluymuş gibi saklanırsın zaten.
Bir otogara yığmak istersin onunla yaşadığın en güzel günleri
Ve o güzel günlere birer bilet alıp göndermek istersin aklından Uzağa başka bir şehire
Fakat ne o kadar bilet vardır nede öyle bir otobüs
Anılarının da gidesi yoktur zaten.
Ayrılıklar çürütür adamı.
Yorgun akşamlarda iki kadehe hapsolur hikayen
Bir film senaryosu yazarsın aklından
Başrolünü kalbinle paylaştığın
Sadece bir kişinin izlemesini istediğin bir senaryo yazarsın.
Kendin yazarsın kendin oynar kendin izlersin.
Ayrılıklar deli eder adamı.
Eski neşeli yürüyüşlerinden eser kalmaz
Bütün İstanbula güneş vursa şimdi
Onunla gezdiğin sokakların üstünden kara bulutlar eksik olmaz.
Yağmurlar mermi gibi düşer o sokaklara
Korkmadan geçersin yine.
Tek beden girdiğin o sokaklardan kendi tabutunu sırtalayarak çıkarsın.
Ayrılık öldürür adamı.
Yarım kalırsın en çok.
Her an tamamlamaya çalışırsın kendini.
Bir yandan tamamlanırken o yandan eksilirsin.
Sevdiğin kadar sevilmezsin bu dünyada.
Tamamladığın kadar yarım kalırsın.
Deva olursun sen o ise dert olur dolar ceplerine.
Ayrılıklar boğar adamı.
İhtimaller mutlu etmez her zaman.
Bazı ihtimalleri şeytan doldurur.
Aman dersin yapma.
İhtimaller sonun olur.
Ayrılıklar bozar adamı.
Evinin yolunu şaşırırsın
Bir dalarsın boşluğa bir daha sabah uyanırsın
Bir şarkı bulursun kendine
Yalnızlığına dost olur.
Oturur muhabbet edersin şarkıyla
Sözlerinden çalar çırpar bir şiir yazarsın belki.
Bazı kelimeler tüketir insanı.
Duyunca feleğini şaşırırsın
Bazı sorular kilitler insanı
Boşuna uğraşma zor açılırsın.
Bazı umutlar yaşatır insanı.
Hiç ölmeyecekmiş gibi
Bazı gerçekler öldürür insanı
Bir daha sevmeyecekmiş gibi.