Neşeli günlerdi çocukluğum, gidenlerin ardından.
Her giden, bir parçaydı güleç yüzümden.
Şimdilerde ise düşen bin parça…
Çoğunun gidişine aldırmadı küçücük yüreğim.
Yüreğim küçüktü ve herkese yer yoktu.
Büyümek,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Kader denilen yazgıyı yazan değilse kişi,
Neden kadere yormaz ki hayır işi.
Her şeyi akışına bıraktım, gerisi artık kader.
Hatalarının, bedelini ödedin yüreğim
Kandırma artık kendini, kandırma yeter…
bir kavgadır hayattın kendisi yenmek te ver yenilmekte....her durunda ayakta kalman dilegiyle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta