Ayrılıklar Şiiri - Ahmet Özalp

Ayrılıklar hep hüzünlü başlar, aşklar gibi
yıkıktır kırıktır ve acı bir vedadır
büsbütün gömüldükçe insan içine
kendi halinde bir yenilgi olur
belki de bir yılgı yada
yüreğine kor düşmüş gibi yakıcıdır
ateştir kendi başına
ağlamak isteyeceksin belki çılgınlar gibi...
ama
olmayacak gögsün daralacak
denizler kurumaya mahkum olacak
ve yağmurlar yağacak üzerine
yinede gözlerin dolmayacak ağlayamayacaksın
ama
içten içe yıkılmış olacaksın biliyorum...
(hayır deme bana ben yıkılmam deme
ve sadece direndiğini göster o yetecektir bana inaan!)
sonra savaşlar başlar yeni göçler olur
eski dostluklar unutulur yerine yenileri filizlenir
savaşlar çığlıklar ve geceleri karabasanlar
ayrılıklar hep böyle olur
dostluklar gibi bitmiş sevgiler gibi
çaresizsin aşklar gibi...
ayrılıklar hep böyle olur
aşklar gibi...

14,09,2002