Ayrılık yaklaşıyor adım adım
Kolarını açmış bize doğru
Kapatıyorum kollarımı
Açmam da açmam işte
çocuk haylazlığım, keçi inatçılığım
Kapat diyorum sana da kollarını
Duymuyorsun sesimi
Ve bilakis açıyorsun kollarını,
Ayrılığa doğru koşarak
Oyunda ebe sanarak kendini
Oysa oyunda ebe olan benim
kör olansa sen
Yakaladım dediğin an
yakalanıyorsun aslında
Ve seni tuttuğu gibi
götürüyor ayrılık
Bana kalanlar ise teselli namına
Anılarımız ve yoldaş yalnızlık.
Zaman tünelinden geçiyorsun
ayrılıkla elele
Ve gözünü açtığında
bulamıyorsun beni
Oyun bitti ve perdeler indi
Ben oyundaki gecekondu,
ayrılık ise sosyeteden biri.
Kayıt Tarihi : 14.1.2003 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!