Ayrılık el sallamayla başlıyor
Ayrılık göz yaşlarıyla
Bir daha görüşmemek üzere
Dudaklarda son bir sözcük
Elveda.
Ayrılık ele avuca sığmayan şey
Mutluluk yanı başımızdayken
Susmak, susturmak kalbi
Ardından son bir sözcük
Elveda.
Ayrılık tanıdık biri herkes için
Kalbin durması gibi
Öncesi öncede kalan
Sonrası ayrılanların bildiği
Hazin bir veda.
Ayrılık iki rayın yaşadığı
Bir türlü bir araya gelemeyen
Ne kadar yol alınsa da zamanda
Yürekler yan yana olsa da
Hazin bir veda.
Ayrılık ayrıl bizden bu defa
Can kurbandır canana
Hüznü zaten iyi bilirim
Gözler okyanusal iklimin
Güneş çıksın bu defa.
Kayıt Tarihi : 14.1.2003 22:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdal Alga](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/01/14/ayrilik1.jpg)
Dilendi dilekler gözde yaşlarla
Yanaktan süzülen, terdi ayrılık.
Etrafı örülmüş büyük taşlarla
Ölmeden konulan, yerdi ayrılık.
Kaybedecek şeyi olmayan insan!
Kazanacak çok şey vardır o zaman.
İçin yanar amma çıkmaz ki duman
İçini kavuran, kordu ayrılık.
Sen şikayet etme sakın zulümden
Düşün! Yine bir ip geçer düğümden
Korkudan ölecek kadar ölümden
Kaçılamayacak, sırdı ayrılık.
Nefes aldıracak gücün sabırdı
Belki sana ana baba hatırdı
Cihandan ümidi kesen satırdı
Gör! Yaşamak kadar zordu ayrılık!
Cihan Kaya
TÜM YORUMLAR (3)