Her akşam üstüme çökerken karanlık,
Yalnızdım.
Yalnızlığı değil ama
Gözlerine benzeyen geceyi sevdim.
Yağmurlar ıslatırken ışıklı sokakları,
Işıklar gözlerin gibi pırıl pırıldı.
Türkülere sığındım,
Kül tablalarına yetti gücüm.
Yokluğuna yetmedi...
Kayıt Tarihi : 1.6.2011 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!