Ağaçlar gölgeler
İnsanı örten toprağı.
Yapraklar koparken dallardan,
Çığlıklar öper kulağımızı.
Renkler bir çizgiyle ayırmış sevgileri.
Dudaklar büzülmüş,
Soğuk bir ateşle kavuruyor içimi.
Güller solmuş,
Dünya dönerken gizlice.
Ayrılmış ellerimiz,
Bir daha birleşmemek üzere.
Vakit ilerliyor kendince.
İşte ayrılık zamanı.
Sessiz konuşmalar,
Kurumuş gözler ve
İnceden esen rüzgar
Susturuyor bizleri.
Kayıt Tarihi : 3.4.2013 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ablam,benden habersiz bu şiiri Kültür Bakanlığı'nın düzenlediği Genç Şairler Yarışması'na göndermişti.Böylece 1991 Genç Şairler Antolojisi'ne seçildi şiirim.
içten haykırış kutluyorum sizi
TÜM YORUMLAR (2)