Ayrılık Yasında Kalbi..* Şiiri - İsa Yılmaz

bir sonbahar günü
hava rüzgarlı ve soğuk
bir titreme almış yüreğini
camın ardında ama üşüyor elleri
solgun gözlerinden belli
ıslak bir yağmur damlası
ve bir kar tanesi
donup kalmış yanaklarında
uzaklara bakıyor özlem dolu gözleri
dağların verasında atıyor sanki kalbi
ciğerleri nefessiz kalmış gibi
büyük bir ayrılık sonrası
taze bir ölüm yasında kalbi
bekliyor nefessiz özleyişlerle
onunla beraber yıldızlar da bekliyor
gökten bir haber gelir belki
belki kader birleştirir yollarını
bekliyor ela gözlü kız
bir başkası da bekliyor
ama o bunu bilmiyor
mevsim ayrılıkların adını taşırken
kalpler ilkbahar ümidiyle çarpıyor
bekliyor kocaman yürekli kız
bekliyor sessiz adam
oysa acı ve gözyaşı beklemiyor
damlalar mevsim nedir bilmiyor
her gözyaşından bir çığlık kopuyor:
hadi ne olur! ..