Ayrılık Yagmuru Şiiri - Demet Tarakçı

Sanki derin bir rüyadan uyanmışım gibi
Aşkın rüyasıydı, gülücükler atarak gördügüm.
Birileri istemesemde uyandırdı beni,
Canım yanıyor, içim kan aglıyordu.
Rüyamda sevdigimden ayrılmıştım.
Çekip gitmişti,bırakmıştı beni
Öylece yapayalnızdım.
Tatlı rüyam bir kabusla noktalandı
Artık konuşamıyor,yemiyor, içmiyordum.
Kimseler görmesin diye;
Ya gizli gizli ya da hisli hisli boşaltıyorum ayrılık yagmurunu.
Dayanamıyor hergeçengün,
Yaşlanıyor,ezilip büzülüyordum.
Ne olur herşey bir rüyaydı deseler
Tatlısını verseler acısını vermeseler.
Hep dönecegin günü bekliyorum
Sana dönünce ne diyecegimi düşünüyorum
Önce biraz naz sonra affediliş duygusu
Ya da boşver
Yeterki dön hiç konuşmam bile
Ela gözlerine bakar bakar dururum
Belki tek kelime duyarsın dudaklarımda
Seni Seviyorum
Umutsuzluk herşeyin sonu derler bilir misin?
Ben senin sayende ögrendim aşk gibi.
Gelmeyeceksin gelsende seni seviyorum diyemeyeceksin
Biliyorum sadece avuttum kendimi
Kapadım gözlerimi artık hayal bile görememecesine
Ardımdan aglıyorlar şimdi
Melekler seslendi sorgu suhale
Tam gidiyordum bir ses duydum,
Yarim dönmüş,
Mezarımın başında aglıyormuş
Yalvardım meleklere
Sonkez sevdigimi göreyim, bekledigim o iki kelimeyi Duyayım diye
Dayanamadılar izin verdiler
Gittim, gördüm, ela gözlü yarimi.
Ağlıyordu yanı başımda
Bir ara dudakları oynadı
Geçtim karşısına baktı gözlerimin içine
Fısıldadı birden
ÖZÜRDİLERİM...