Ayrılık Yağmurları Şiiri - Saliha Kaşkır

Ayrılık Yağmurları
Biz ayrılık yağmurlarını durduramadık
Senin gülüşünde yetmedi,zamanı döndürmeye
Uçuk mavi kuşlar,döndüler sıcak ülkelere
Kınalanmış saçlarımda,bir gençlik bırakmıştım
Tam orda duruyorsun şimdi,ayrılığın yüzü soğuk

Kollarında derin bir vadinin ortasında kalmıştım
O evde kalan,bir gülüş,bir haykırıştı,biliyormusun
Yüzüme vuran rüzgar,kapımıydı yoksa gözlerin miydi senin
Çaresizliğimiz böylesine,çıplak kadın yalnızlığında
Kaderimiz,başta ve sonda ayrı,ayrı yazılmışsa
Yüzünü yitirmiş bir ses,vurunca yankıya ben yok oldum

Yenilgim benim,ilk başkaldırışım kadere ve kendime
Bütün dalları kırılmış sessiz bir fırtınayım şimdi
Sevda dolu yüreğim,çökmüş bende,gittikçe derinleşmekte
Tek bir lafın soktuğu,yaradan akan kan gibi
Bütün bir gün ayrılık yağmurlarını durduramadık
Beynimin tezgahında dokunan,bu kapkara ayrılık

Yalnız atlar yıkılır düz yolda suya hasretten
Ayrılık yağmurları çocukluğumu emziriyor içimden
Sevdanın ne olduğunu öyretemedik birbirimize
Sevmek fedakarlıktı,cesaretti,özveriydi
Bir savaşın sonundayız şimdi,dağılmış yorgun
Ayrılık yağmurları yağıyor,kapatamıyorum gözlerimi