Ayrılık ve Şiir Şiiri - Erdal Yeni

Her ayrılık biraz hüzün taşır,
Her hüzün de biraz şiir.
Hece, hece.
Kelime, kelime, ayrılır insan birbirinden.
Noktayla ayrılan cümleler misalidir.
Her noktada derin bir nefes çekilir.
Her nefes aslında biraz mesafe, biraz daha uzağa gidiştir.
Mesela, mısralar gibidir.
Ha... unutmadan, her mısra ayrı yerdedir.
Sevenler tek yüreği paylaşsada, çoğu zaman var olması gereken ya, ayrı bir yuva, yada ayrı bir şehir.
Acı bir kampana sesi gelir,
Gardaki tren ayrılığı haykırıyor,
Saat geldi, kenetlenmiş eller ayrılıyor.
Kim bilir... kim bilir ayrılan eller bir daha ne zaman ve nerde birleşir.
Ve ardından, ayrılığı boğarcasına dökülen gözyaşları, yürekleri eritir.
Belkide gözyaşı değil, kaynağı gönülden gelen koca bir nehir.
Giden mecburen gitsede, ardında bıraktığı kişi, bu vakitten sonra, olmuştur kaderin tutsağı garip bir şair...