Ayrılık Varken Şiiri - Eyup Şahan

Sonumuz ayrılık olur bilmedim,
Tutmazdım elini ayrılık varken.
Seni sevdim amma sonra gülmedim,
Sarmazdım belini ayrılık varken.

Demedi kimseler hüsranda olur,
Kadersiz kulları ararda bulur.
Yurdundan ayrılan gurbette solur,
Özletir ilini ayrılık varken.

Gerçeği bilmeden gönlümü övdüm,
Bu yüzden gurbette dizimi dövdüm.
Bir zaman direndim kapıdan kovdum,
Yazıldı alnıma ayrılık varken.

Ne yaman dert imiş ayrılık deri,
Felek toparladı başıma verdi.
Elbistan ovası murada erdi,
Sormadı halini ayrılık varken.

Güllerin dalından bülbülü uçtu,
Nice seven gönül dünyadan göçtü.
Gönül sevdasını denedi ölçtü,
Susturdu dilini ayrılık varken.

Kırıldı kanadım uçamaz oldu,
Dert yükü içinde bir mekân buldu.
Eyüp’üm çekmekten artık yoruldu,
Kapattı gönlünü ayrılık varken.

Eyüp Şahan
Ankara 20.2.2013