Ayrılık Vakti Şiiri - Berkant Cila

Bir ayrılık vakti geldi bize sevgilim
Kelimeler anlamsız kelimeler yoksun kaldı vedamızdan
Bir rüzgar esti kokun geldi burnuma son kez
Bir damla geldi gözlerime
Bir kor düştü yüreğime
Ayrılık acısını vurdu sevda yüklü kervanıma
Veda ettim senli günlere
Ve başlıyorum yeni zevksiz ve sıkıcı bir hayata
Nefes alamamak nedir? Bir insan nasıl yaşar bu şekilde
Sen öğrettin sevgili gidişinle
Boğazımda bir yumru
Anlatacağım sadece kalemim var
Sen, ben ne acı ayrı yazılmak
Kalemim özlem kusuyor hatrıma geldikçe sen
Yazacağımız güzel öyküler yarım kalıyor bir bir
Bir başka bahara yaprak döküyoruz
Ölüyoruz hissetmiyoruz
Yaşıyoruz alışıyoruz bizsizliğe farkında bile değiliz
Tek tek siliniyor en güzel şarkılarımız
Tek tek yakılıyor bütün fotoğraflarımız
İçimiz yanıyor söndüremiyor ne kar ne kış
Acı ruhumuzu yakıyor
Acı bedenimizi çürütüyor anlamıyoruz
Ağlamak geliyor içimden
Ağlasam göz yaşım hesap soracak sanki benden
Korkuyorum sevgili
Korkuyorum seni sensiz yaşamaktan
Geçer sanıyorum geçmiyor
Unutulur sanıyorum unutulmuyor
Kalbime bir yeni mezar taşı daha ekliyorum
Göz yaşlarım suluyor en sevdiğin çiçeklerini
Gelip geçenler geçip gidenler
Hepsinden bir hatıra kalıyor yüreğime
Anlamsız bir hüzün
Yangınların ortasında buluyorum kendimi
Koşuyorum sonra
Kaçıp gidiyorum buralardan
Yoruldukça anlıyorum sevgili
Ne kadar kaçarsam kaçayım
İçimde taşıyorum seni
Alışıyorum sevgili
İçimde fırtına
Dışımda pus
Yüreğime düşen ilk cemre
Meğer yalancı cemre