Ayrılık Vakti Şiiri - Selami Atan

Şimdi gitme zamanı
gölgeler uzuyor toprakların virane bağrında
güneş batıyor
karanlık kucak açıyor
ayaklarım beynimden habersiz yürüyor
Gidiyorum gözlerimi uçurumların
namahrem sırlarına emanet ederek
Yıldızlar gibi dağılacağım semada şimdi
yıldızlar gibi milyonlarca ve yapayalnız
Artık köpeklerin bile tenezzül etmediği
ıssız sokaklarda avare avare dolaşacağım sersefil

Şimdi gitme zamanı
Sessizce göç ediyorum yüzyıllık göçerler gibi
değişen iklimler kadar rengarenk
ve gizemli dağlar kadar asi
kederler kalıyor benden arta kalan
Turnaların kanatlarına düşüyor birdenbire
yaralı kuşların kör talihi
Gidiyorum işte yolların yılan gövdesine basarak
hazan sevdalı, yaprak dökümü dağlara tutunarak
Gidiyorum ardımda zenci aşklar bırakarak
Artık aşkların bile bir türlü çıkamadığı
sabırsız yokuşlardan merhametsizce yuvarlanacağım tapetakla

Şimdi gitme zamanı
bedevi umutlar dolaşıyor yüreğimin kurak coğrafyasında
Varsın çıyanlar yuva kursun yüreğimin çatlaklarına
Ben gölgemi alıp gidiyorum kalmalara doymadan
Caddelerin esmer tenine çarpıp yüzümü
sesimde bir yalnızlık gizliyorum yarından ödünç
Gidiyorum bundan sonra dönmek haram olsun bana
Ayrılğın bütün tonuna boyayacağım bedenimi
gitmek farz oldu artık gelmek günah
Artık silahların bile cesaret edemediği
esrarengiz cinayetlere bürüneceğim güpegündüz

Şimdi gitme zamanı
Gözlerimde bir orman yangınının kıvılcımı
Gözlerimde yağmur öncesi Nuh sesi
Bundan sonra kendimi ağırlayacağım kendi davetlerimde
Sesime ses vermeyecek avaz avaz seslenişlerim
Naralarım yankısız kalacak körkütük sarhoş sokaklarda
Belki devrileceğim bir gün kaldırımların ayaz yüzüne
yabani yakarışlarım bile kar etmeyecek belki
Gidiyorum adımlarımı çamurlara armağan ederek
batarak, tükürerek, gezerek, ölerek...
Gidiyorum adsız sürgünlerin adsız yurtlarına iltica ederek
gideceğim, gidiyorum, gittim, gitmiştim...
Artık gitmelerin bile gitme olmadığı
med- cezirli gidişlerde unutacağım dönüşlerimi