..................Ayrılık vakti geldi! Kabus gibi karabulut gibi çöktü içime.Bundan sonra günlerim,sensiz nasıl geçer bilmiyorum ama,sensiz geçen her günümü,hiç yaşanmamış sayacağım.Taa ki sana yeniden kavuşuncaya dek.Her dakika her saniye seni anmasam da,kalbimde hep sensizliğin rahatsızlığını hissedecek ve hep o an ki halini merak edeceğim.Biliyorum ki bir gün buralardan gittiğinde artık,ne bu şehir ne de ben aklına gelmeyeceğim ancak resimlerde belki de mektuplar da kalacağım.Ve geriye dönüp baktığında benim için,iyi bir insandı diyebiliyorsan,ne mutlu sana,ne mutlu sana...
....................Doğru mu olurdu yoksa yanlış mı bilemiyorum ama,seni öpmediğim ve koklamadığıma yandığım kadar da,bundan mutluluk duyabiliyorum çünkü,ben seni bunlar için sevmemiştim bana senin o eşsiz varlığın yetiyordu zaten.Bir şeyler var ki sana nasıl anlatsam bilemiyorum,inan anlatması o kadar güç ki! Yine de birgün güneş üzerimize doğar,aynı yağmur damlası ikimizide ıslatırsa,ben anlatmış,sende anlamış olursun...Ve dilerim birgün sevdiğim,aradığını kaybettiğin yerde bulursun...Hoşçakal büyük sevdam...
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
