Ve artık vakti gelmişse ayrılıkların,
Mevsimler fark etmeksizin,
Durulmuşsa çağlayanları,
Bir çınar gölgesine.
Polen taşıyan rüzgarları;
Tek nefeste ölmüş ise,
Bin çiçek eder bakışları.
Mevsim bahar ise.
Tütüyorsa koynunda en harlı geceleri,
Beyaz yorganını çekmişse üstüne,
Bir damın üstünde uyuyan kış masalı,
Mevsim kış ise,
Bulutları konduruyorsa buseleri,
Elmacık kemiklerine.
Bir yağmurluk kuşanmışsa kalbin,
Mevsim sonbahar ise.
Yapışıyorsa denizin tatlı kokusu,
Tuzlu saçlarındaki beyazlıklara.
Güneşi çiğniyorsam kumsallarda,
Mevsim yaz ise.
Ve vakti gelmişse ayrılıkların,
Mevsimlerden hangisi ise.
Hüzne boğar küçük bir kız çocuğunu,
Uçurtması mevsimlere takılmış ise.
Kayıt Tarihi : 6.6.2022 02:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hayati Yurtoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/06/06/ayrilik-vakti-165.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!