Ayrılık Vakti Şiiri - Abdulkadir Ağma

Parkta inceden bir keman çalıyor,
Bütün bir insanlık ahenginde yaşıyor,
Kargalar bile bir başka ötüyor,
Ve mevsimerden aşk vakti...

Sen hanımefendi!
Diyarbakır surları önünden,
Ceylan gibi gözlerin ve zifiri saçlarınla
Alizeler gibi geçtin...

Bir hatıradır derdim!
Bir nebze tanıyabilseydim seni...
Tanıyabilseydim,
Çayı keçi burcunda daha bir
sevdiğini bilirdim mesela,
Yada Dağkapı önlerinde yürümeyi...

....

Ve ben,
Seninle oturup ağlamayı,
Bütün bir kainatla mutlu olmaya
değişmezken,
Sen hala aşktan aciz...

Bir atlı gibi, kalbine kan batırılmış
şehirlerden geçiyor,
Sur içlerinden kaçıp Başkente sığınır
gibi bir kız...

Bugün
Parkta inceden bir keman çalıyor,
Bütün bir insanlık ahenginde yaşıyor,
Kargalar bile bir başka ötüyor,
Ve mevsimerden ayrılık vakti...