Ayrılık Vakti Şiiri - İlyas Özkan

*Ayrılık sizden, bana gîran...
Heyhat ki elden ne gelir. Gönül
dostlarıma sevgilerle...

Ayrılık vaktidir, dostlar
Bağrıma taş bastım.
Yolculuk var, gidiyoruz dört bir yana.
Bilmem ki görüşmek
Hangi vakte kalır?
Ayrılık vaktidir dostlar, ayrılık...

'Vedâ' demeye varmaz dilim
Görüşürüz elbet birgün;
Mefkûrelerin kesiştiği
Gönüllerin birleştiği yerde.
Eski hatıraları yâdederiz bir bir
Eski günlerden dem vururuz yine.
Görüşürüz birgün, dostlar.. görüşürüz...

Gidiyoruz, şimdi güneş
Gurûba kaymakta.
Akşamın o son kızıllığında,
Ağır aksak adımlarla
Islak sahilleri yürür gibi;
Gidiyoruz, batarken güneş;
Bir başka yerde doğmak üzre.
Gidiyoruz dostlar.. Şimdi ayrılık vakti...

El ele verdik, gönüllerimiz bir.
Hep bir ağızdan haykıralım:
'Unutmak ve unutulmak yok,
Çıkardık lügatımızan! '
Kim bilir; nerde, ne zaman
Hangi yerde karşılaşrız?
Belki aylar, belki yıllar sonra...
Bir fısıltı halinde, kesik kesik
Eski şarkılarımızı söyleyelim;
Ayrılık vaktidir şimdi, gidiyoruz.
Dostlar gönüllerde yaşar...
Ve dostlar, unutulmaz.
Unutulmaz dostluklara erdim,sizinle...

08.06.2002
Cumartesi