Ayrılık Vakti Şiiri - Gökhan Turan Mahioğlu

Geldi çattı işte ayrılık vakti
Nahoş olan tüm sözcükleriyle
Ansızın terkedip bırakıp gitti
Sorgusuz,sualsiz gidişleriye

Başka yerde sürsün gönül sefasını
Heybetli ve görkemli yalanlarıyla
Ben çekerken ayrılık cefasını
Süt dökmüş kedinin bakışlarıyla

Son gecenin sabahını beklerken
Artist gözyaşlarıyla
Önümde eğilip ağlarken
Bir fakirin kederli umutlarıya

Yaraladın bugün beni derinden
Bu gidişler nereye
Yaş değil yalan damlıyor gözlerinden
Kendimi versem mi? Deli gibi içmeye

Yalnızlığın dibine bugün kök saldım
Tekrar,tekrar aynı provalar
Oturdum,yaslandım, geçmişe daldım
Hatrıma geliyor sıkılmış palavralar

Bakma sakın gülen yüzüme
İçime dönmüş, ağlarım
Sakın ola gelme peşime
Senden değil ben kendimden kaçarım

Yürüyorum işte yolların ortasında
Aklıma geldikçe ağlar dururum
Bu ayrılık neden ömrümün yarısında
İçimden çekip gitti, bitti onurum

Nedensiz,nasılsız ve asılsız sorular
Kafamda tuğla tuğla
Takılıp düştüğüm büyükçe taşlar
Hadi durma genç adam düştükçe ağla...