Ayrılık Üzerine Şiiri - Kürşat Sungur

Buz gibi soğuk hava ve içimizde öyle
Tek bir cümle kurmadan vedalaşırken böyle

Titriyor yüreğimin her hücresi  çaresiz
Yüzüm bir heykel gibi donuk ve ifadesiz

Garda çığlık çığlığa bir keder, elem var ki
Rayların üzerine uzanmış ruhum sanki

Şimdi sen gideceksin, ya  ben ne olacağım
Bir kuru yaprak gibi  nasıl savrulacağım

Sorguladım uzunca bu koskoca ömürü
Bir kaç dakika yetti kırmaya bu demiri

Yenilmiş bir savaşçı gibi büktüm boynumu
Bir kılıç darbesiyle yazdın işte sonumu

Çığlık çığlığa öten bir trendesin şimdi
Gözlerimin önüne kara bulutlar indi

Tekrarlar durur artık usumda bu hatıra
Gizleyerek kendini her hece, her satıra

Bu tren seni alıp uzaklara taşırken
Ben izlerim sonumu yanıma yaklaşırken

Gidiyorsun üzülme, bırak kalan üzülsün
Kalbinde ince sızı, gözünden yaş süzülsün

Ne de olsa gidenin  henüz umudu vardır
Geride kalan için dünya bir boş mezardır.

Bir kara yazıdır bu gücüm yetmez silemem
Ne peşinden giderim, ne de gitme diyemem

Bağrıma taş basmayı öğrenirim zamanla
Yaşarım ölü gibi, bir buruk hatıranla