Ayrılık üşütür sevgili Şiiri - Hakkı Köse

karlı bir günün
dondurucu rüzgarında
görüşmek için bir kez daha
ayrıldığımız
o günahkar sokakta
aylar sonra ilk öpüşündü beni
ürperdi yanağım
çelik duygusuydu dudağından gelen
umarsızlık vardı bakışlarında
hayal kırıklığıydı tüm hallerin
hep heyecansız görünme çabasında
oysa
son sigaranı içiyor gibiydin
bir uçurum kenarında
buz grisi kelimeler oldu
küskün duygulardan sekip
titreyen dudaklardan dökülen
anlatmaya yetmedi mor hüzünleri
uykusuz gecelerden gelen
ağlayamıyordun
yüreğinden taşan
acıların
önüne katıp sürüklediği hüzünlerle
kırağı tutmuştu gözyaşın
donmuştu
arkasından bakıyordun sanki buzlu bir camın
bana karşı öfkeli gibiydin
kırılmıştın
ısıtmak için avuçlarıma koymadın
üşüyen ellerini
en büyük cezaydı bu
bana verdiğin...
özlediğini bile söylemedin
ayrılık üşütür sevgili
dondurur ruhunu insanın
kaybedince anlar insan
ne soğuk, ne kar, ne tipi
ne de ayaz
dünyada hiçbir şey
ayrılık kadar soğuk olamaz...