Ayrılık Üstüne Şiiri - Halis Babat

çiseleyen bir yağmur altında,
bir çift yürek görürüm
el ele tutuşan.
yaşlı biri çıkar sokak başından,
gözlerinde bir çift yağmur damlası.
yavaşça yürür,
üzerinde ölümün soğuk hırkası
beli bükülmüştür, gözleri de yorgun...
sanki bir savaş esiri,
özgürlüğe adım adım giden.
sonra bakar yüzüme,
belli ki anlar halimi
gülümser yüzüme,
gülüşlerinde yılların hatırası.

ve bir kumru uçar,
gençliğimin bahçesinden,
bir hayal göğünde, kanat çırpar,
uzaklaşır kendi öz teninden,
gözlerinden damla damla hatıra dökülür,
ardınca bakan gözlerime.
uçar, uçar, uçar,
göğün, en tepesine çıkar,
ve kendini baş aşağı salar,
taşlaşmış toprağa,
kumru, kan içinde, son nefesinde
son cümlesini söyler
''yaridir yarimin yüreği, yüreğimin. yüreğimin yari ölmüşse ben hayatı neylerim.''
ve kumru ölür.

yağmur yağmaya devam eder,
göçebe düşlerimin üstüne.
sonra sen çıkarsın yorgun hasretlerimden.
damlalar gözlerime yağar,
ıslanırım.
tutup da ceketimi savurur,
gömleğimi yırtarım.
sırılsıklam olurum.
içim ansızın ısınmaya başlar,
yüreğime yağan,
yağmurların hatırasıyla
içim ateşler içinde yanarken
derimden buzdan bıçaklar.
patlamak üzereyken,
seni içimden atmaya çalışırım
ama nafile umutlar.
yüreğime gözlerin yağar,
ve ben seninle ıslanırım
yağan her yağmur damlasıyla