Ayrılık Türküsü Şiiri - Zinnur Aldaş

Derdin,kederin,hüznün üçü-beşi,
Ak olup saçımda ki kıllara düştü.
Başladı hasretle bir bilek güreşi,
Mücadele etmek yorgun kollara düştü.
...
Ayrılığın soğuğunda donamam derken,
Özlem ateşinde yanamam derken,
Bir an bile sensizliğe dayanamam derken,
Hasretini çekmek önümde ki uzun yıllara düştü.
...
Peşinde koşmaktan kurumadı alnımın teri,
Menzilde sendin ya bakmadım hiç geri,
Ansızın açtı ağaçlarda ayrılık çiçekleri,
Gözyaşı meyvesi kirpik denen dallara düştü.
...
Od tıktılar acımadan sevenlerin canına,
Girdiler yanlış fikirlerle sevdiğimin kanına,
Üşüştü yaban arıları mutluluk kovanına,
Zehirli bir polen gelip ballara düştü.
...
Başımı kuş tüyü göğüslerine koyarken,
Bir bakışınla cennetin tüm nimetlerine doyarken,
Vuslat için parmaklarımızla gün sayarken, Kavuşmanın ümidi fallara düştü.
...
Gönülde açılan sökük tutmaz ki yama,
"Allah'ım! âhımı,alanların yanına koma",
Kalplerde sevgiyi yaratan sensin amma,
Yargılayıp infaz etmek kullara düştü.
...
Senden sonra aldığı her nefes zarar oldu,
En sevdiklerini bile acımadan kırar oldu,
Kabristanlara gidip Azrâili sorar oldu,
Gelde bir bak sevdiğin ne hallara düştü.