Ayrılık Türküsü Şiiri - Cahit Konut

Ben de vardım şu Aydın’ın iline,
Bir sarışın güzel yaklaştı durdu.
Tuttum ellerini, girdim koluna,
Efelendi bana, dikleşti durdu.
Ah! Yardan ayrıldım, yandım kavruldum.

Mavi gözler ceylan mı ki, göz mü ki,
Bakışları cilve mi ki, naz mı ki.
Yanağında güller açmış, yüz mü ki.
Teni günden, güne aklaştı durdu.
Ah! Yardan ayrıldım, düştüm-devrildim.

Çekinmedim ne kuldan, ne felekten,
Amma korktum, onu mutsuz etmekten.
Yoksulluk okunu vurdu yürekten,
Öldürene kadar bekleşti durdu.
Ah! Yardan ayrıldım, küldüm savruldum.

Yıllar geçti, geçmedi bu acılar,
Kelep oldu içimdeki sancılar.
Aşk bağında şehit oldu goncalar,
Hasretlik bağrımda kökleşti durdu.
Ah! Yardan ayrıldım, tenden sıyrıldım.

Hayran oldum onun gül cemâline,
Öl deseydi, ben ölürdüm yoluna.
Şeker ile şerbet dökmüş diline,
Sözleri, sözüme denkleşti durdu.
Ah! Yardan ayrıldım, belden eğrildim.

Ay ile Şem(s) bir araya gelir mi?
Gece-gündüz aynı anda olur mu?
İki seven, bir yastıkta ölür mü?
KARAC’OZAN; gönül depreşti durdu.
Ah! Yardan ayrıldım, ben yaralandım.

05 Ağustos 2015 GÖLBAŞI