5---ayrılık türküsü

Çeke,çeke yoruldum, ayrılık cefasını
Silemedim, kalbimden hicranımın yasını

Benim gibi gurbette, ayrılık çekenleri
Ayrılığın yüzünden,göz yaşı dökenleri

Gördüğümde, ölümden beter geldi ayrılık
Ayrılan insanların, tüm umutları kırık

Bu ayrılık,insanları gurbet ile savurdu
Leyla uğruna mecnun,çöllerde kavruldu

Ferhat Şirin’den ayrı,Sürmeli de Senem den
Söz etmeden geçemem Aslı ile Keremden

Daha böyle niceleri, ayrılığı gördüler
Yüreğinde ateşler,ölüme yürüdüler

Ağlayan gözlerimi kan ile ıslıyorum
Zor,geliyor ayrılık,ölmeyi istiyorum

Her çeşit zulüm ile, geldi, çattı ayrılık
Kavuştur bizi ya Rab,bitsin ayrılık artık

Geçti aylar, seneler,bitmiyor, hiç bitmiyor
Gönlümde yaşayanlar,hiç aklımdan gitmiyor

Ey Tanrım, sen kadirsin,kavuşayım onlara
Ayrılık başımdayken,ermesin hayat sona

Bir haber ver sılamdan,ey bizleri yaratan
Ne denizden,ne havadan,nede karadan

Gidemem,pus tutmuş,görmüyor gözlerim artık
Bağladı kollarımı ah, o zalim ayrılık

Bütün hayallerimi,gözümden geçirirken
Gönlüm sılanın hasretiyle inlerken

Beklenmedik bir anda, Azrail de gelecek
Özlemlerim bitmeden,tatlı canım alacak

Son sözüm şu olacak,ey meleğim nerdesin
Ben, ay gibi batarken,sen güneş, seherdesin

Öldüğümde zarıma boşanacak bulutlar
Son nefesim çıkınca kesilecek umutlar

Ölüm döşeğinde adını hecelerim
Mahşer kavuşmak ise ben o günü beklerim