Ayrılık Travması Şiiri - Olcay Derecik

'' Bitti! ''
derken koruduğun soğukkanlılığına hayretle bakan gözbebeklerimdeki ıslaklığı sana farkettirmemeye çalışmak, ağzından çıkan ayrılık cümlelerini nasıl bu kadar rahat,
bu kadar ustaca kurduğunu anlayamamak,
buz gibi karşımda duran mimiksiz bedenine inanmayıp,
kal dememek için gururumla verdiğim savaş
ve her zaman ki gibi yenilişim,
yüksek sesle '' Sensiz yapamam '' deyişim
ve senin umursamadan çekip gidişin.
Nasıl bir anlamsızlıktı,
'' artık yokum '' dediğin gün yaşadıklarım...

Ya sonra;

Sonrası uzun ve soluksuz bir işkenceydi.
Sevimsiz şarkıların beynime empoze ettiği hatıralara başkaldırıp, unutmak isterken seni, yavaş yavaş kendimi unutmak,
içmek sonra bayılıncaya kadar köşe başlarında,
Haykırmak, kelimeler birbirine yapışıncaya dek seni haykırmak. Hatırlamak en son halini,
ağzından çıkan sevgi sözcüklerini duyumsamayı özlemek.
Sen hayatımdayken güzelliği dönüşen onca çirkinliğin,
sen gittikten sonra çirkefe dönüşünü,
üstüme zift gibi yapışışını seyretmek.
Kalemin yazabildiği her yere adını yazmak,
silmek sonra bir buhran anında,
sana ait ne varsa fırlatmak acımı fırlatıyormuşcasına duvara
ve uyumaya çalışmak seni unutabilmek adına.
Uyanmak sonra kabuslarla,
çöplüğü karıştırıp resmini bulmak,
öpe öpe, baka baka sabahlamak.
Nasıl bir işkenceydi, ayrılık gecesi yaşadıklarım...

Daha da Sonra;

Telefonun mesaj kısmına girip,
saatlerce yolladığın mesajları okumak, ağlamak...
İlk defa böyle içten, böyle cesur, böylesi yana yakıla.
Başka birine ait olma ihtimalini düşünerek
bir çok geceyi uykusuz geçirmek,
Yakıştıramamak kendimden başkasını yanına,
ayrılığın yarattığı travmadandı üstüne alınma sen.
Seni her şeyim yapmış olmamdan olsa gerek,
gittiğinde hiçbir şeyim kalmadı.
Bir gazete küpürüne iliştirilmiş intihar haberi kadar acımasız aşk
ve sandığından acı değil kurşun,
sandığından derin değil açtığı delik,
yüreğime açılan delik kadar...