Ayrılık Tohumları Şiiri - Baykal Kaanalp

benimkisi yazmak değil
yazmaya çabalamaktı
kalemi her elime alışım
yeni bir ızdırab
yeni bir acı dalgasıydı
bütün uğraşlarım
boşa çıkıyor
kalem çizik atmamakta
direniyordu
beyaz sayfaya
beyaza alerjisi mi?
var acaba diye
düşündüm
yada düşündüğümü
sandım

düşünmek
bana uzak bir kelime
düşünüyorum
yok olsam ne çıkar
avcıların elinde
mundar olan ceylan
yok olsa ne olur
var olsa

gerçekleşemeyen
düşünce olsa
ne olur,olmaya
çalışsa

düşünmek
düşünmeye çalışmak
bana çok uzak bir
kelime
çok uzaklarda çalınan
söylenen bir türkü
düşünmek
yenir mi? acaba
hani bir ateş sönerde
insanın içi burkulur
cız eder yüreği
ayrı düşer,yaşları
gözlerinden

hani bir ebe
makası alırda eline
ayırır anneyle bebeği
sonra saatlerce
ağlar bebek
mızkçılık,oyun bozanlık
eden dünyaya
sanki bilir
ayrılık tohumlarının
taa o zamandan
ağıtlarıyla
sulandğını