Ayrılık taşları Şiiri - Eyyüp Çetinkaya

bir gül kokusu almak için.
heybesine vurdum zincirlerimi matemin.
sonra bağrıma toplandı ayrılık taşlarını.
koydu bağrıma bir sancı...
sonra 'at taşları' dedi, ruh-i beraatim.
her atışımdan sonra yoruldum.
daha, daha kısa düşüyor taşlarım...
işte bitiriyorum ayrılık taşlarını.
ayrılığı bitiriyorum işte...
sonra 'kır zincirlerini' diyor uzaktan.
bana gel, ruh-i beraatine.
kırıyorum zincirleri...
tökezliyorum taşlardan, yana yakıla gelirken.
hiç mecalim kalmıyor.
düşüyorum işte ayrılık taşlarının arasına...
Ne yanlış, ne doğru yaşadıklarım.
sadece birinin uykusundan geçiyorum...
söyle şimdi ey ruh-i beraatim;
çileyse eğer beraat sefile.
gül bin koku yaymasın,
rengini bıraksın sefile...