Ey gönül çanağımın altında tüten buhur,
sönme hiç...
öptüğüme benzemeyen,
kara taşlar yığacaklar üstüne
ayrılık sokaklarına dönünce.
Razıyım, dumanın dönsün tepemde
sarhoşluğun ağlatsın
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiirde şiir dili tekrar eskiye bir dönüş yaptı :) ama bu şiiri de bana kalırsa dörtlük ses düzeni üzerine kurmuşsun.Serbest müstezat gibi değil.Şiirin sesi dörtlük kafiye çağrışımı yapıyor...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta