Ben ayrılığın oturduğu sokakta oturuyorum.
Kimseler çalmıyor kapımı.
Sanki daha da uzun burada geceler.
Geçmiyor zaman ve ben hiç uyumuyorum.
Yazılarla dolmuş duvarlar, bu sokakta;
Kimi ihanetin, kimi hasretin, kimi ise ayrılığın hikayesini anlatmış.
Ben duvara, duvar ise bana bakıyor.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta