Bu Cuma günü matem vardı içimde,
Çünkü seni unutmaya karar verdim.
Son ümit çiçeğim de soldu gönlümde,
Çünkü onu kurutmaya karar verdim.
Biliyorsun her şey soluyor.
Ya ne yapsaydım unutmayıp ta?
Bir gün ümidim yok olacaktı
Diğer gün ise sevgim solacaktı.
Gün geldi bana ilk selamını verdin,
Gün geldi seninle ilk defa konuştuk,
An geldi sanki beni biraz sevdin,
An geldi seninle mutlu olduk.
En çok neye kızdım biliyor musun?
Beni arayıp sormayışına.
Neden ümitleri soldurduğumu şimdi anlıyor musun?
Bana ümit verip ayrılışına.
En çok hangi sözünü sevdim biliyor musun?
Seninle konuşmak çok güzeldi.
Hadi tekrar konuşalım, yoksa unutuyor musun?
Artık gurur örtüyor yüreğimin penceresini,
Soldurdun kalbimin tek ümit çiçeğini,
Ama, ben yenerim yine yüreğimin iç şerefini.
Sorun sende değil ki, sorun bende değil ki
Sorun hiçbirimizde.
Sorun gururda,
Sorun oyunda,
Daha doğrusu sorun bu dünyada.
Güle güle…
Hayatımın sorun bahçesi…
18.02.2000
Hacer ÖngörKayıt Tarihi : 7.2.2006 11:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hacer Öngör](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/07/ayrilik-siiri-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!