Ayrılık Şiiri Şiiri - Ramazan Yılmaz

Öyle görünüyor ki
Yıkılıyor koskoca saltanat.
Kopmayacaktık, kopmayacağız
Derken...
Ama hayat böyle istiyor.
Bırak be gülüm!
Ben gidiyorum.
Sen gözyaşı dökme
Sadece yendiğimiz dakikalar gözyaşı döksün.
Lütfen yüz yüze gelmeyelim,
Karamsarlığımın altında yatan gözyaşlarım,
Akacak, durmayacak,
Nedenini bilmese bile.
Sevgimizle acılarımızı bütünleştirdik,
Bırak umutlar paslansın artık,
Zaten çaresizlik hüküm sürüyor.
Diri olmak yetmez,
Yaşam denen bu anlamsız bilmecede.
Ölmeyi umut etme,
Ölüme hazır olmadıkça! ! !
…
Ne kadar da solgun yüzün,
Gözlerime ne olur kırgın kırgın bakma!
Mecalim yok artık
Kaldıramıyorum bu yükü.
Umutsuzluğumu, çaresizliğimi
Yıldız yıldız yazdım göklere
Ne olur yalvarırım anıları hatırlatma
Maziden haberdar olma sevgilim.
Bütün güzellikleri
Yaktım yıktım kalbimde
Güneş, merhamet
Göç etti tenimden.
Her yanım umutsuz,
Her yanım sonsuz karanlık.
Bu akşam;
Bu akşam düşünmeyeceğim seni,
Anmayacağım
Acıma gözlerime ayrılalım.
Sana bütün benliğimle bağlanmıştım
Şu an sensizliğe amansız bakıyorum.
…
Kahretsin! ! !
Kara sevdam,
Kalleş kaderim
Ben şimdi bu hırçınla sensiz ne ederim!
Bir kelime, Bir cümle
Ooof karlı dağlar,
Oooooofff
Nemrut, Munzur, Ağrı
İçim yanıyor
Nedeni mi?
Kaderim.
Utanma, çekinme

Bu Dünyayı Seninle Sevmişim
Ve Sensiz Yıkacağım…
(10.Haz.2002)