yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
eflatuna çalar puslu lacivert
bir sis kuşattı ormanı
karanlık çöktü denize
yalnızlık
çakmak taşı gibi sert
elmas gibi keskin
ne yana dönsen bir yerin kesilir
fena kan kaybedersin
kapını bir çalan olmadı mı hele
elini bir tutan
bilekleri bembeyaz kuğu boynu
parmakları uzun ve ince
sımsıcak bakışları suç ortağı
kaçamak gülüşleri gizlice
yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedileri bu
ölü bir gezegenin
soğuk tenhalığına
benzemesin diye
özgürlük mutlaka paylaşılacak
suç ortağı bir sevgiyle
Kayıt Tarihi : 14.6.2000 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kim bilebilir,
"Yalnızız, kimsesiziz dedik
Gizlice sevdik..."
Şimdi derler,
"Yalnızlık Allah'a mahsus..."
Derler de
Bazıları bilmez ya da bilmezliğe gelir,
"Yaradanın insana verdiği hazinedir, sevmek dediğin"
Ona ulaşmanın da yollarından biridir...
Evet
"Ayrılık sevdaya dahildir"
Birleşmek, kavuşmak, sevmek kadar tabii...
Saygıyla, rahmetle Attila İlhan...
Yalnızken bir gök cismi gibi yörüngemde dönerim.
Seninleyken dünya döner.
Biz kendimize bakarız.
Ayrıldık.
Dünya ve ay.
Güneş başka.
Güneşi yine tutmadan başkasına aşık olmadan.
Güneşsiz yaşamak.
Yalancı güneşlere aldanmak.
Karanlıkta her şey ağır.
Bir kere sevdin mi yine aşık olsan da
Her şey sevdana dahildir.
Mahzun boynu bükük yada hırçın deli dolu olsan da
Sevdana dahil olursun.
Yine.
Ne mutlu Allah'ı ve onun has dostlarını dost edinip onların dostluklarına nail olabilenlere.
TÜM YORUMLAR (14)