Ayrılık Şarkısı Şiiri - Erva Özbaba

Günler eksiliyor ömrümden,
İkişer, üçer, beşer.
Hayatıma hükmeden zamanın insafına kalıyorum.
Bir duman tütüyor; yangın yeri olmuş gönlümden.
Harlanan ateşler, gül bahçesi olmayı bekliyor.
Beyazlar içinden bir müjdeleyici geliyor göğüs kafesime.
Canımdan can katıp söndürüyor, yanmakta olanı.
Hem beni hem gönlüme dolanı.

Aşk dört yapraklı yoncaymış;
İnsan kar gelince anlarmış.
Tipi etrafı kapattı artık her yer karanlık.
Gözlerim kapanmış açılmamak üzere.
Kalbim karşı geliyor vakitsiz ölüme.
Soluksuz hayatlarda taşlaşmış kalpler.
Zamansız duygularda, darp edilenler.
Sen olmadan geçip gidiyor pervasız mevsimler.

Ruhum mevtadan farksız,
Dudağımda bir ayrılık şarkısı.
Kulaklarım duymaz olur, matem gönlü sarınca
Sürçülisan ederim, gülen gözlerine bakınca.
Sükûnetim bozulur, bir damla yaşında.
Eski güzel günler gibi çocuk kalsın yaşın da.
Kimi kaybeder kimi bulur; hoş sözlü birini.
Sevip düzeltmek ister, harap olan şehrini.
Lakin olmaz istenen; kimse gelip geçmez.
Aşksız kalmış yürekte hiçbir tohum bitmez.