Ayrılık Sarısı Şiiri - İsa Yılmaz

bir eylül akşamında
saatlerin ayaza vurduğu anda
köşe başında bir ağaçtan
bir yaprak düştü düşecektir
tir tir titremektedir
rengi ayrılık sarısına çalmıştır
bu bir vedadır
idam kalemi çoktan kırılmıştır
açarken yapraklar, solmaya müpteladır
ağaç da yaprak da bunu bilmektedir
yaprağın ağaçtan
hayatın damardan kopmasıdır
aşkın maşuktan vazgeçmesidir
aç gözlerini mevsim sonbahardır
vakit ayrılık vaktidir
aşkın rengi ayrılık sarıdır
köşe başında bir ağaç
yaprağını kaybetmektedir
o çınar her sonbahar işte böyledir
gittin gideli gözlerim hep o ağaçtadır
günbegün yapraklar dökülmektedir
rüzgara kapılıp gitmektedir
seni götüren saatler aklıma gelmektedir
bu ne iflahsız tekerrürdür
ıslak gözlerin her an elveda demektedir
gittin gideli her yan ayrılık sarısıdır
ağaran saçlarım hariçtir
gözlerim doyasıya seni özlemiştir
bundan haberin var mıdır...