Ayrılık Sarhoşu Şiiri - Halil İbrahim Aykut

Sarhoşum,
Ayrılık sarhoşuyum...
Buğulu camlarda alnım
Yoldan geçen arabaları sayar olmuşum

Viraneyim, Yıkılan düşerde,
Yıkılan düşler ki;
Çok derinden sarsıldılar...
Kaybolmuşluğun içinde boğuldular.

Ah bir de görürsem seni
Başka ellerde, başka zamanlar da.
Ahım içten olmaz mı?
Yerini bulmaz mı aramadan?

Gözyaşı ile ıslanmış kâğıtta ayrılık,
Yapraklar, dengesi olmayan.
Onlar ki sonbahar da geldiler.
Gitmeyecek gibi geldiler.

Çehre dediğin üç beş gün güler
Yakışmazmış kahkahalar...
Gülmek neyine ey insan.
Hayal kurmuş safsatalar.

Bilmez misin bir satır,
Bin kelimeyi haykırır.
Noktaların hançeri altında virgül.
Allaşır mı hiç,
Bülbül aşkı ile yanmasa bir gül

Şimdi noktaların başladığı yerdeyiz.
Soru işaretleri bizden değil.
Özne bile yükleme hükmedemez olmuş
Talan olmuş gökyüzü

Sadece gözümde.
Sadece gözümde başlıyor
İki ay tekrar başlıyor.
Kasırgayı yatıştırıyor.

Yurdum talan
Evim talan
Hasretten midir?
Yoksa ayrılıktan mıdır talan?

Bilmiyorum bu kaçıncı sonbahar
Bilmiyorum son sandığım kaçıncı bahar...

Bilmiyorum.
Her şey gibi bilmiyorum...
Bildiğim gibi bilmiyorum
Neyi bilmediğimi bilmiyorum

Yeniden başlıyor bir mevsim
Bilmiyor ne yapacağını kar.
Bildiğim tek bir şey var sarhoşum

Sonra bir yaprak sever,
Bir rüzgâr alıverirdi beni
Götürürdü bilinmeyen diyarlara
Diyarlar ki adı bile konmayan.

Bilmiyorum.
Beni sevmediğini,
Bildiğim gibi bilmiyorum...

Sarhoşum.
Ayrılık sarhoşu.
Buğulu camlara adını çizmiş...
Sadece bakar olmuşum...
Seni bir kere daha
Son Bir kez daha sever olmuşum...