Ayrılık Şarabı Şiiri - Soner Güncan

Karanlık mahsenlere sakladım ayrılık şarabını
Yedi kat kuytulara indirdim o gün akacak gözyaşlarımı
Senle gezdiğim vakitlerdeki gölgelerimizi kitledim odalara
Seslerimizin tekrirlerini sarıp sarmaladım bohçalara..
Bir veda busesi gömdüm mahsenin taş duvarlarına
Bir tebessüm bir kaş çatışın bir de dalıp giden bakışın
Bir tekbir bir çığlık bir haykırış bir sela
Bir de uçsuz cigara dumanı arşa varan
Ve bir fırtınalı aşk rüzgarı senin kokunu getiren
İşte hemen şuracıkta, senden gayrı bilen yok
Saklanan mahsen senin kapı senin kilit senin
İşte bak avuçlarımda çırpınıyor mahsenin
Bilmez bildirmezse kireman katibin
Ne münker bilir ne nekir
Yaklaştıkça yaklaşmakta olan yaklaşmalıyım ki sana
Emanetim sendedir
Hadi ver emaneti O'na
Senden başka bir şey almadım yanıma