Ayrılık Sancısı Şiiri - Semih Ünal

Bu gün erken kalkmadım,
Uyuyamamıştım sabaha kadar,
Gecenin esrarına maniler buluyor,
Kendimce kendimi avutuyordum,
Ağzımı bıçak açmıyor, etrafıma şen gülücüklerimi saçmıyordum,
Dostlarım sorar oldu “neden suskunsun” diye,
Bilemezlerdi ki gül gibi soldum birden bire,
Yok bir şey dercesine cevapladım.
Anlıyan keskin bakışlarını bana yöneltip;
Hep bir ağızdan “yoksa? ” dediler,
Evet yüzümdeki ayrılığın izleri anlaşılıyordu,
“Boş ver unutursun” diyorlardı bana
..........
..........