Ayrılık Sabahı Şiiri - Hüseyin Küçükbaş

Yokluğumu paylaştığım geceleri,
Dertlerimi bıraktığım sahilleri,
Beraberliğimizi gören yerlere gidiyorum şimdi.
Hızlı değil adımlarım.
Yalnız yaşamak için seni son kez,
Adım adım terk ediyorum bu şehrin sokaklarını.
Güneşin sadece gözlerini görüyorum ufuktan.
Son defa görmenin hayaliyle güzeel gözlerini,
Ağır ağır çıkıyorum sevda ülkemin surlarından.

Ayrılık soğukluğunu iliklerime üflerken,
Anılarımız koltuklarımın altında.
Yokluğunun ağırlığı çökerken göz kapaklarıma,
Yarı yokgun, yarı uykusuz,
Ama tam acılı ayrılıyorum bu şehirden.
Yavaş yavaş sabah olamakta,
Yavaş yavaş doğmakta güneş.
Herşey ağır bu sabah zamanın inadına.
Hiç bir sabah bu kadar ağır olamamış,
Ufuk hiç bukadar kan ağlamamıştı.
Ya ben yürümemiştim uzun zamandır.
Ya da bu sabah yürümek zor.
Sahile yaklaşamıyorum vaz geçmek korkusuyla.
Sanki denize aksetmiş hayalin ağlıyor.

Artık son adımlar karar vermeliyim.
Ağlamaklı gözlerimi silmeli,
Ya durmalı, ya da tamamen gitmeliyim.
Karasız adımlarım ne yapacağnı bilemiyorum.
Hiç bakma hüzünlü hüzünlü böyle olsun istmedim.
Suç senin yanlızca sensin bu sevdanın katili.
Şimdi ağlayıp durmak faydasız.
Ben senin ümitle yazılmış bir şiirin satırlarında sedim
Çıkıp karşıma gitme desen gitmezdim.